Veturin kom
við kulda og kava,
ringt er
hjá seyðinum, hart er at skava,
kalt er í
berligum bóli.
Lágt
stendur sólin, og tíðliga skýmir,
burtur úr
túninum hundurin rýmir,
inni situr
kúrandi Óli.
Gler er í á
og skalvur í brekku;
rínur og
hvínur í hvørjari sprekku;
Óli er
grammur í huga,
situr og
hugsar um summar og gleði,
fuglur var
kátur, og lambið var fegið;
nú hómast
ikki ein fluga.
Omman á
bríkini sigur frá søgum,
abbin úr
fjøruni kemur við øðum,
oman kemur
maður av Gørðum.
"Kóka
nú kaffi, set rokkin til reiðar!"
Hugnaligt í
stovu, um frystir eru teigar.
Har kemur
Klæmint við kørðum.
Hans A. Djurhuus